کیشور کومار سی

در سال ۱۸۴۷، یک پادشاه موافقت می‌کند تا قسمتی از زمین جنگلی خود را در ازای پرداخت به مردم محلی بدهد. شور و شادی توسط یک شمن که ظاهراً توسط دایوا تسخیر شده است، اعطا شده و او به پادشاه هشدار می دهد که خانواده و جانشینان او باید قول را حفظ کنند و زمینی را که خشم همراه پانجورلی، گولیگا دایوا را در پی خواهد داشت، پس نگیرند.